In verschillende door mij gepubliceerde artikelen* en tijdens een onlangs door de Partido Nashonal di Pueblo georganiseerde debat, heb ik gezegd dat er geen beter alternatief is dan het aanbod van Nederland en dat de Caribische Hervormingsautoriteit (CHE) om die reden niet zomaar moet worden afgewezen. Waar ik nog steeds problemen mee heb, is dat CHE lijkt op een oplossing, gezien door de bril van het Ministerie van Binnenlandse Zaken (BZK).
Natuurlijk is het waar dat onze financiële huishouding niet in orde is en dat wij jarenlang broodnodige hervormingen, vooral op economisch gebied, vooruitschuiven. De kiezers stemmen daarmee in, want als een partij veranderingen doorvoert, wordt deze bij de volgende verkiezing afgestraft, terwijl diegenen die schreeuwen “no ta bin medida” (er zullen geen maatregelen komen) het vertrouwen winnen van het electoraat.
Maar om terug te komen bij CHE. Wat ik mis is een “ownership” gevoel van het pakket bij ons. Het is tot nu toe eerder een Nederlands pakket.
Wat het meest jammer is, is dat dit pakket weinig zegt over wat er moet gebeuren als CHE over 6 jaar vertrekt. Van duurzaamheid is er weinig in het voorstel te vinden.
In het verlengde hiervan is er ook geen duidelijke ontwikkeling doelstelling in het pakket opgenomen. Als we immers meer weerbaar willen zijn in de toekomst, minder afhankelijk zijn van Den Haag en beter in staat zijn om onze autonome zaken te regelen, schiet dit pakket tekort.
In het eerdergenoemde debat heb ik me afgevraagd waarom ik deze houding van Den Haag opmerkelijk vind en niet terug herken van Nederlandse hulp aan ontwikkelingslanden. Ik ben immers jarenlang werkzaam op het gebied van ontwikkelingssamenwerking voor o.a. de Verenigde Naties. De reden is dat dit Nederlandse pakket komt uit de pen van het BZK dat in principe geen kennis heeft van ontwikkelingssamenwerking, zoals dat wel het geval is bij het Ministerie van Buitenlandse Zaken (BuZa). Nederlandse ontwikkelingsprojecten in het buitenland hebben een totaal andere invalshoek; ze zijn ontwikkelingsgericht en duurzaam. Deze belangrijke link ontbreekt in het voorstel.
Ik zou Nederland aansporen teneinde het ontwikkelingsaspect in het voorstel op te nemen en de grondslagen daarvoor vast te leggen. Het is noodzakelijk dat BuZa zich ook buigt over het Nederlandse voorstel. Een van de meest belangrijke grondslagen die thans ontbreekt is het opbouwen van institutionele capaciteit bij onze ministeries en belangrijke organen. Het moet ergens in Den Haag duidelijk worden dat het voorstel welke thans op tafel ligt en min of meer via remote-control zal gaan functioneren, geen resultaten zal boeken. Het is deze eigen capaciteit die ons weerbaar zal maken, niet CHE. Ten tweede moeten wij ons in dit project kunnen herkennen. De lijst van projecten die hebben gefaald omdat er geen “ownership” bestond bij diegenen die de hulp ontvangen, is lang.
Aan beide kanten van de oceaan is tot nu toe emotioneel omgegaan met dit pakket die het welslagen van het project ten behoeve van het welzijn van onze bevolking in de weg zal staan. Dit moeten we zeker niet willen.
Willemstad, Curaçao
*https://alexdavidrosaria.blog/2020/07/09/kiko-ami-lo-a-hasi/
Alex David Rosaria Blog 