Elke dag liep ik langs de UN Vluchtelingenorganisatie (UNHCR) op weg naar mijn werk bij het UN Development Programme in N’Djaména, Tsjaad. Op de deur van de UNHCR hing een poster met twee teksten: “Refugee go home” en “He would if he could.”
Er zijn momenteel 108 miljoen vluchtelingen wereldwijd, waarvan 70 procent verblijft in buurlanden van hun land van herkomst (VluchtelingenWerk, 2024). Interessant genoeg wordt 76 procent van alle vluchtelingen opgevangen in landen met een laag- en middeninkomen. Türkiye, Iran en Colombia staan bovenaan de lijst van landen die de meeste vluchtelingen opvangen (UNHCR, 2024). Desondanks zijn het voornamelijk rijke landen die het meest klagen, vooral als het gaat om bruine of zwarte vluchtelingen met een andere religie dan het christendom.
De racistische behandeling van vluchtelingen is een pijnlijke realiteit, maar ik richt me op de vluchteling op de poster in N’Djaména. Hij wil geen vluchteling zijn, maar het liefst terugkeren naar zijn huis.
Politici, media en organisaties, waaronder een aanzienlijk aantal gewelddadige christelijke groeperingen, vermijden vaak het gesprek over het feit dat de meeste vluchtelingen simpelweg naar huis willen terugkeren. Waarom is het voor hen niet mogelijk om terug te keren? Staan we hier wel voldoende bij stil?
Vluchtelingen slaan vaak op de vlucht vanwege een gebrek aan economische kansen om zich te ontwikkelen die snel genoeg leidt tot geweld. Dit gebrek aan kansen wordt decennialang in stand gehouden door oneerlijke subsidies in rijke landen, vaak ten gunste van inefficiënte boeren, waardoor boeren in armere landen niet kunnen concurreren en hun producten niet op de internationale markt kunnen brengen. Bovendien wordt de toegang tot deze markten bemoeilijkt door hoge importtarieven en niet-tarifaire handelsbelemmeringen.
De meest duurzame manier om de vluchtelingencrisis op te lossen, is door economische kansen in armere landen niet te belemmeren. Het gesprek over vluchtelingen zou daarmee moeten beginnen. Dat doen politici in rijke landen niet. Ze geven de voorkeur aan het aanwakkeren van racisme, religieuze intolerantie en politiek gewin.
Alex David Rosaria Blog 